عوامل پیش بینی کننده رفتارهای مرتبط با سلامت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دیابت با استفاده از مدل ارتقای سلامت پندر

مقدمه: شناسایی عوامل تأثیرگذار بر اتخاذ رفتارهای بهداشت دهان در بیماران دیابتی گامی کلیدی در ارتقای سلامت دهان است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین عوامل پیش بینی کننده رفتارهای بهداشت دهان در دیابتی ها با استفاده از الگوی ارتقای سلامت پندر بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و مستمر، 256 بیمار دیابتی بطور داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه خودگزارشی محقق ساخته با هدف اندازه گیری سازه های مرتبط با الگوی ارتقای سلامت پندر در حوزه سلامت دهان و دندان در بیماران دیابتی به کار گرفته شد. در پایان، داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ارزیابی شدند (α=0/05). یافته ها: فراوانی رفتار مسواک زدن در بیماران 0/73±1/14 بار در روز بود. با افزایش سطح تحصیلات، رفتارهای خودمراقبتی بهداشت دهان ( r= 0/118)، منافع درک شده ( r= 0/107) و تعهد به عمل ( r= 0/130) افزایش یافت. به استثنای ارتباط بین سازه هنجارهای بین فردی، الگو سازی بین فردی با بهداشت دهان و خود کارآمدی با احساس منفی و منافع درک شده، همبستگی همه ی متغیرهای مدل پندر با بهداشت دهان معنی دار بود . سازه های مدل %48/3 واریانس رفتار بهداشت دهان را در بیماران دیابتی پیش بینی نمود. نتیجه گیری: در طراحی مداخلات آموزشی در حوزه ی بهداشت دهان و دندان بیماران دیابتی، بر شناسایی موانع و علل ضعف خود کارآمدی و استراتژی های ارتقای آن و پررنگ سازی نقش سازه تعهد برای عمل به منظور اثربخشی حداکثری برنامه های آموزشی تأکید می شود.